Hoe is het om te leven met PLS = Primair Lateraal Sclerose

Wat gaat de tijd toch hard lieve mensen. Of herkennen jullie dit niet? Over 2 weken is het al een jaar geleden dat Nel haar herseninfarct kreeg en de spannende weken aanbraken van gaat ze het redden of niet? Al bijna een jaar, een jaar waarin wat mijn gezondheid betreft heel veel is gebeurd. Maar ook een jaar met een gat in mijn hart, een groot gat van gemis. Heel vaak heb ik het weggedrukt omdat ik het niet aan kon om het te voelen. Dat is soms nog weleens zo.  Vanmorgen heb ik de 2de ochtend van de rouwgroep. Ik hoop zo dat ik het samen met hen kan leren verwerken. Er is 1 mevrouw bij die haar man is al bijna 5 jaar geleden overleden. Dan zie je dat het verdriet blijft, want zij is er nog vol van. Vanmorgen las Sophie psalm 56. Ze zei: de psalm van de tranen in de fles. Ik zei: o ik dacht  gelijk aan:  ik roem in God, ik prijs 't onfeilbaar woord. Zo zie je maar dat iedereen iets anders voelt bij een lied. Ze las aansluitend een stukje uit een boekje van ds. Troost over...

 Wat hebben we toch een prachtige zomer. Ik geniet er in ieder geval wel van. Ik zit veel buiten, en ik heb een lekker kleurtje. Het voelt lekker vrij om buiten te zitten. Ik moet weer wennen om leuke dingen te gaan doen. Daatom ga ik regelmatig met iemand lunchen. Met vriendinnen, en met mijn nicht Nora. Het is super gezellig. Ik kan alleen niet meer alles goed eten. Bij  Intratuin heb ik alles nu wel uitgeprobeerd, van die dingen weet ik nu dat ik het eten daar niet zo goed weg kan krijgen. Het staat vaak al te lang onder zo'n hete lamp om het warm te houden., het is dan hard. Afgelopen vrijdag ben ik met Marja wezen lunchen bij Broer en Zus. We namen allebei een broodje Zus. Een lekkere snee bruinbrood met geraspte geitenkaas met daar onder appelstroop. Het was overheerlijk en we hadden super lekker weer en konden daardoor buiten eten. Op vrijdag 29 augustus ben ik met Sophie naar Gouda geweest en hebben we bij Brownies & Downies geluncht. We namen allebei een kaasplank...