Blaasontsteking- Antibiotica en meer 😉

 Op een maandag kwam mijn huisarts en̈ ik vertelde haar dat het zo goed met me ging. Eerder zei de huisarts een keer: van elke tegenslag ga je achteruit. Dat heb ik tegengesproken, want dat is niet zo.  Maar nu moest ze erkennen dat ze ongelijk had. Ik zei: ik denk dat God mij gaat genezen 😁🙏. Ze keek me aan met een gezicht van jij spoort niet 😂!

Maar 2 dagen later voelde ik mezelf heel moe en niet fit. Het was buiten 32 graden dus ik gooide het op de warmte. Maar toen kreeg ik blaaskrampen, buikpijn en nog wat klachten oa geen eetlust. Tot ik dinsdags bloedstolsels in mijn urine had, o het kan ook een urineweginfectie zijn. Ik deed een oproep in mijn hulpgroep app of iemand mijn urine naar de huisarts kon brengen. Al snel reageerde Marja: ik ben met een kwartier bij jou. 

Omdat ik een catheter heb is het altijd lastig om vast te stellen welke bacterie van de catheter is en welke bacterie me ziek maakt. Bij de huisarts hebben ze de urine gestript en er kwam in ieder geval bloed naar voren. En Vervolgens de urine een nacht in de sloof gezet dan kunnen de bacteriën groeien. De andere morgen zou ik een nieuwe catheter krijgen.  Maar dan moesten we wel weten hoe het met de bacterie groei stond. De thuiszorg belde de huisarts en de assistente zei dat er bacterie groei was dus dan zou ik aan de Antibiotica moeten. Ik zou nog horen welke Antibiotica het zou worden. Maar ik hoorde niets meer.  Eind van de morgen heb ik een mail gestuurd met de vraag of ze al iets wisten. Ik kreeg een mail terug dat ik geen kuur hoefde hebben 😡.  Dit omdat de bacterie groei bij een catheter paste. Ik werd helemaal verdrietig en radeloos. Ik had al zoveel klachten,  ik voelde me ziek. Als ik koorts kreeg moest ik bellen want dan moest ik naar het ziekenhuis. Nou heb ik nooit koorts, maar dat zieke gevoel was er wel. Ik stuurde een mail terug naar de huisarts hoe ziek ik me voelde en dat ik hulp nodig had.  En als slotzin: misschien vinden jullie me een zeur maar dat is dan maar zo 😂. Ik kan er nu om lachen,  maar toen niet.  Toen ik de mail verstuurde kwam er gelijk een mail binnen van de huisarts. Ze had nog eens naar klachten gekeken en toch een kuur voorgeschreven. Ik was echt heel blij. Raar dat je blij kunt zijn met een kuur 😉.

Daarom weer een mail gestuurd en verteld dat ik blij was dat de bacterie nu kon worden aangevallen💪 . Er kwam een mail terug: we vinden u geen zeur 😂. Toch fijn om te weten. Al na 3 dagen had ik minder pijn en krampen. Toen de kuur afgelopen was had ik 5 goede dagen en toen begon het lieve leven weer. 

Omdat ik nog een AB kuur in huis had dacht ik heel eenvoudig dan neem ik die kuur aanvullend en dan komt het goed. Dat was toch te simpel bedacht kwam ik achter. De thuiszorg zei: ik ga de huisarts bellen en vragen of je een aanvullende kuur mag nemen omdat de klachten nog niet weg zijn.

 De assistente zou het aan de dokter vragen. Antwoord ik had het kunnen weten, opnieuw urine brengen en dan werd het op kweek gezet. Ik mocht een week later bellen voor de uitslag. EEN WEEK 🙈, ik sliep bijna niet door de blaaskramp. Maar gek met Gods hulp kwam ik hier ook weer doorheen. Het moeilijkst was de extreme vermoeidheid. 

De uitslag kwam op donderdag 31 juli. Er zit een resistente bacterie in uw blaas die wel met antibiotica aangevallen kan worden, maar vanwege de PLS mag u dit niet gebruiken. U moet  contact opnemen met mijn Uroloog in het EMC.

 Jahoor handig voor mij maar niet heus. Normaal doet een huisarts dat, maar de mijne wil graag delegeren. Ze weet dat mijn praten niet heel duidelijk is, alleen al daarom zou het fijn zijn als ze zelf gebeld zou hebben. Maar haar vakantie begon donderdag dat zou de reden zijn denk ik, hoop ik. 

Ik dacht nadat ik op 31juli de uitslag had gekregen,  dan ga ik maar gelijk een mail sturen naar de poli Urologie. Ik probeerde zo duidelijk mogelijk uit te leggen welke klachten ik had en ik voegde de mail van de huisarts toe. 

Ik vertelde tegen de thuiszorg wat de huisarts gezegd had. Zij zeiden dat moet de huisarts voor jou doen. 

Maar die dag zeiden verschillende mensen tegen mij: jij moet niet  bellen dat hoort je huisarts te doen. Mijn communicatie met de huisarts verloopt ook via de mail omdat het praten aan de telefoon niet altijd duidelijk is. 

Dus vrijdagmorgen 1 augustus een mail gestuurd naar de assistente van de huisarts met de uitleg dat ik het heel vreemd vond dat een patiënt zelf contact op moet nemen met een specialist. Ze reageerde terug en ze gaf me geen gelijk maar zei wel dat zij voor mij zou proberen te bellen. Ik ging mijn middagdutje in met het idee dat is geregeld. 

Ik schrok om 17.00 u  wakker en toen zag ik de mail van de assistente van de huisarts met de vraag of ik soms gebeld was door de Uroloog. Nou nee,  want ik had geslapen. Zij had namelijk een medewerker van de poli gesproken en te horen gekregen dat zij of ik zouden gebeld worden door de dienstdoende Uroloog. De praktijk van de huisarts sluit om 17.00 u dus ik kon niet meer reageren. En de vakantie van de huisarts was een feit. De assistente  had nog wel een emailadres gekregen van het secretariaat urologie,  die zouden sneller reageren dan de poli. 

Ook al was het begin weekend toch stuurde ik gelijk een mail naar het secretariaat van de Uroloog. 

De thuiszorg die zaterdag kwam vroeg hoe de bacterie heette? Ik had geen idee. Dan bel ik maandag de vervangende huisarts. 

Maandag 4 augustus 

We kregen te horen dat de bacterie  een moeilijke naam heeft en wel: Steno trophomonas mal..... en nog wat 🤭. Een mooie naam, maar het is een rottig beestje zeg maar 😒.

Ik heb gelijk deze bacterie naam doorgestuurd naar de Uroloog. Maar het maakte allemaal niets uit want er kwam geen antwoord.  Ik vroeg me ineens af of mijn mails wel gelezen werden. 

Want op woensdag 6 augustus kreeg ik een belafspraak toegestuurd voor 27 augustus, over 3 weken 😡. Zolang kon ik niet wachten. Ik was er ineens klaar mee en ik baalde dat ik niet zelf kon bellen, anders had ik dat gelijk gedaan💪. 

Toen heb ik mijn nichtje gevraagd of zij wilde bellen. En dat heeft ze donderdagmorgen 7 augustus  al vroeg gedaan. En toen gebeurdewaarikal eenweekopwachtte, de Uroloog zou mij om 10.00 u bellen. 

Ik word altijd zenuwachtig  als ik te horen krijg dat een arts mij gaat bellen, met de gedachte: o als ik maar kan praten 🤐.  Ik weet als ik op bed lig dan kan ik beter praten. Daarom dacht ik, ik ga op bed liggen dan ben ik in ieder geval te verstaan.  Zo gezegd zo gedaan, om 9.45 u lag ik op bed. Of de duvel er mee speelt (ouderwetse uitdrukking, maar waar), ik kreeg zo erg blaaskramp dat ik niet kon blijven liggen. Dus op de rand van het bed gaan zitten. Toen het over was weer gaan liggen, en weer begon het, weer op de rand van mijn bed. Aangezien mij dit teveel energie kost dacht ik: dan toch maar zitten het gesprek voeren. 

En jahoor gelijk ging de telefoon, een vrouwelijke arts die zei : ik begreep dat de thuiszorg nog bij u is? Nee, zij ik ze zijn alal weg. O, nou we komen er vast samen wel uit zei de arts. Dat stelde al gerust. Ik legde mijn probleem uit. En de Uroloog vroeg naar welke bacterie er zat en waarom ik die ABKUUR  niet zou mogen hebben. Ik had geen idee. We spraken af dat zij de longarts,  de revalidatie arts en de vervangende huisarts zou bellen om te vragen naar de ontbrekende informatie en als  ze er niet uitkwam zou ze de Microbioloog raad vragen. Ze zou mij die dag nog terug bellen. En dat deed ze om 16.55 u. Het was haar nog niet gelukt om 2 van de 3 artsen te bereiken.  Daarom stelde ze voor om de dag erna terug te bellen. 

Zo gezegd zo gedaan: en dat deed ze .Vrijdagmorgen 8 augustus belde ze terug. Ze had samen met mijn Uroloog Professor Blok besloten welke behandeling ik nodig zou hebben omdeblaaskrampteverminderen. De arts vroeg hoe vaak de thuiszorg ɓij mij kwam.  Ik zei: 3 keer. Dat komt goed uit, want ze moeten 3x per dag gaan blaasspoelen met Velariq = Oxybutanide ( tegen blaaskramp). En dit zo'n 6 tot 8 weken. Ik dacht maar die bacterie dan? Dus dat vroeg ik haar. We hopen dat de bacterie gaat zwemmen en uw blaas gaat verlaten. Ik dacht toen nog: dat zou misschien wel kunnen.

 De arts zei nog: dr. Blok wil graag dat u na gaat denken over evt Botox in uw blaas spuiten. In het verleden heeft dr Blok een keer gezegd: ik zou voorstellen om Botox in uw blaas spuiten, maar door uw spierziekte durf ik dat niet aan. Daarom voelde het nu heel naar. Was het nu ineens niet meer gevaarlijk? De arts zei iets over dat de beademing aan gepast moet worden. En ik kreeg de groeten van de professor 😁!

Ik heb nog even de tijd om na te denken! Maar wat moet ik denken, ik heb geen idee wat ik moet denken? Wat is wijsheid? Ik dacht één ding dan houd ik een mooie strakke blaas, geen rimpels 😂😂. Nou ik laat het nog maar even los. 

De Velariq werd maandag gebracht. Alleen konden we het nog niet gebruiken want er moesten nog ventielen besteld worden. Die werden donderdag bezorgd, maar toen was ik jarig en wilde ik niet beginnen aan iets waar ik niet wist hoe ik erop reageerde. 

Op vrijdag zijn we begonnen met de medicatie. Jullie zien het is maar een klein spuitje met 10 cc inhoud waarvan voorlopig 5 cc gespoten wordt via de catheter en dan wordt de catheter met een kraantje afgesloten voor 30 tot 60 minuten. Ik zet dan zelf het ventiel weer open. 

Een vrijdag en zaterdag hebben we het zo gedaan. Zondag kwam dezelfde verpleegkundige als zaterdag en ze zei: ik heb eens nagedacht.  Als we die 5 cc ( is een heel klein beetje) inspuiten dan komt het helemaal niet in je blaas dat blijft in de catheterslang staan. Daar had ze gelijk in, dan doet het niets en plas ik het gewoon uit en dan heb ik er niets aan 🤦‍♀️. Haar voorstel was om na te spuiten met 10 cc water. Dat leek mij een goed idee. We hebben dat maandag voor het eerst gedaan. Ik hoop dat de blaaskramp snel minder wordt. 

De huisarts is vandaag weer begonnen met werken. In het weekend dacht ik,  ik ga haar een mail sturen met de dingen die ik allemaal heb moeten doen en meemaken doordat zij niet zelf naar de Uroloog gebeld heeft. En dat heb ik gedaan. Maar nog geen reactie terug gekregen.

Ik werd tussen de middag gebeld door haar nummer, maar de telefoon ging maar één keer over en stopte toen. 

Jullie gaan horen hoe het verder afloopt met deze soap. Ik ben er wel klaar mee en ik hoop zo op een goede afloop. Ik wil heel graag mijn energie weer terug. 

Ik wens jullie Gods zegen toe en tot de volgende keer!

Ik kreeg net een mail van de assistente van de huisarts dat de huisarts zegt: alles van de catheter hoort bij de Uroloog. En vervelend hoe het verlopen is😡. Dat is toch niet wat je wil horen na alles wat er gebeurd is. Ik ga er een nacht over slapen en kijken of ik er nog op ga reageren. Als ik nu ga antwoorden ben ik bang dat het niet zo'n nette mail wordt.