Woensdag 23 juni 2021

 Heerlijk geslapen vannacht. Ik had wel wat last van het snoertje wat met een klemmetje aan mijn oor vast zat.  Toen ik het masker afzette, stroomde er een behoorlijke plas water op mijn been en op de grond. Maar verder ben ik blij met het beademings apparaat. Ik vind het ademen ook relaxt, ik heb nu een in en uitademing in het apparaat zitten. Het vorige apparaat wat ik voor de slaapapneu had, dat was één luchtstroom. Dus dit is anders. Tegen half negen was ik klaar met alles afzetten en schoonmaken, mijn schoenen aantrekken etc. 

Medicijnen ingenomen, pap gewarmd en koffie ingeschonken. Op mijn kamer gegeten en stille tijd gehouden. De podcoast van Eerstdit.nl ging over Efeze 1: 13-20.  Dat ik een prinses ben, de dochter van de Allerhoogste Koning. Hoeveel beter kan ik mijn dag beginnen? Rikkert Zuiderveld zingt het lied Prinses. De moeite waard om te luisteren. Het lukt me helaas nog niet om dit lied in deze blog te downloaden.

Toen ik me wilde gaan aankleden, (omdat mijn vriendin en fysiotherapeut) zou komen, las ik mijn mail. Daar stond een vraag in van mijn ergotherapeut dat zij het schuimblok kwam brengen voor mijn enkel , om die 's nachts in het blok te leggen, zodat mijn voet niet omklapt en pijn gaat doen. Zij stelde voor dat ze Karen Maatschappelijk werkster van Basalt zou meebrengen om ergens over te praten ( uitleg volgt nog een keer). En dan wilde Karen gelijk Reattached met mij te doen (therapie om moeilijke dingen een plek te geven, en om het los te laten) . Eerst dacht ik pffff drie behandelaars in huis en om 13.00 de beademingsverpleegkundige. Dat is wel heel veel. Maar toen dacht ik: dan heb ik het wel gehad en hoef ik a.s. maandag niet om 8.30 uur in Gouda te zijn.  Nou een beetje moeilijk om uit te leggen hoe het allemaal zat, maar jullie snappen vast wel dat het erg druk was vanmorgen. De reattached was weer ontspannend, het was dit keer vooral om mijn angst om mijn spraak te verliezen te verwerken. En ook alle opmerkingen die mensen soms tegen me zeggen en me raken, los te laten.

Na de lunch kwam de IC verpleegkundige om naar de waarden van het apparaat te kijken. Jammer genoeg waren de ademstops nog te hoog (15 p.uur) en het koolzuur was ook nog te hoog. Daarom is de druk van het beademingsapparaat nog weer verhoogd. Hopelijk gaat het vannacht goed. Zij heeft een hoes voor de slang van het apparaat gegeven, om de condens tegen te gaan. Als het niet voldoende helpt, krijg ik een verwarmde slang. De verpleegkundige heeft ook een airtrack achter gelaten, een ballon met een slang en een mondstuk, waar ik drie x per dag mee moet oefenen.

Om 14.30 kon ik gaan slapen. En daar was ik wel aan toe ook. Ik was snel onder zeil en ik werd 2 uur later van de wekker wakker. 

Even geholpen met pap koken voor morgenochtend. En wat appjes beantwoord. Ik merk dat ik erg moe ben en niet zo goed kan nadenken.  Lekker spinazie gegeten vanavond. Na het eten nog even een kaart gestuurd naar een meisje uit de kerk die geslaagd is. Dat was ik vorige week vergeten toen ik de andere geslaagden een kaart stuurde.

Het kon echt niet meer langer duren, ik moest vanavond douchen. Voor jullie is douchen misschien een handeling die je zonder nadenken even doet. Maar voor mij is het een veldslag. Het kost me zoveel energie, ik ben na afloop volledig uitgeput en kan dan bijna niet meer lopen. Ik douche nu 2 x per week, want meer lukt me niet meer. Ik wil dit zolang mogelijk zelf blijven doen, maar hoelang nog weet ik niet.😪

Nu hang ik in mijn stoel dit blog te schrijven en ik kan eigenlijk niet wachten tot ik weer mag gaan liggen. Dus ik wens jullie welterusten, tot morgen allemaal.