Zondag 20 juni 2021

 Mijn wekker ging af om 8.30 uur. Ik wilde graag naar de kerkdienst kijken, die om 9.30 uur begon. We zouden ook bezoek krijgen. Maar ik werd wakker met het gevoel of mijn lichaam overreden was door een auto ( nooit meegemaakt hoor🤭). Ik voelde me zo brak, dat ik dacht dit ga ik allemaal niet redden. Eerst de visite een apje gestuurd met de boodschap dat het koffiedrinken niet doorgaat. Heel jammer, maar een andere keer een nieuwe poging. Daarna mijn wekker 2 uur verder gezet en slapen😴😴. Om 10.30 uur schrok ik wakker. Ik voelde me ietsie beter dan 2 uur eerder. 

Eerst koffie gezet en een broodje gegeten. Ik mag van mezelf in mijn ochtendjas blijven lopen. Tot ik weer aan mijn middagdut toe ben.

Samen met mijn huisgenote koffie gedronken (zij was wel naar de kerk geweest). Sommige mensen hadden haar benaderd met de vraag hoe het met ons ging en zij vertelde er over. Opnieuw blijkt dat mensen geen idee hebben wat er aan de hand is ( vandaar de blog). 

Ik merk de laatste week dat mijn tong ook moeilijk gaat doen. Zeker als ik iets voorlees of als ik lang praat. Ik ben hier al zo bang voor, dat ik zometeen misschien helemaal niet meer kan praten. Ik heb al heel vaak aan God gevraagd of dit me bespaart mag blijven. Maar ik ben bang.....nu ik merk dat mijn tong soms niet doet wat ik wil. Binnenkort ga ik naar de logopediste, ik hoop dat zij me kan helpen om zo lang mogelijk mijn spraak te behouden. Want als ik niet meer kan praten, hoe moet ik mijn verhaal dan kwijt?

Na de lunch ben ik naar bed gegaan en ik heb 2 uur als een blok geslapen. Toen ik om 16.30 uur opstond ben ik me toch maar gaan aankleden. Ik voelde me heel wat beter dan in de ochtend. Dat geeft weer moed. Als ik zo moe ben, is het moeilijk om niet te gaan tobben. En ik merkte dat mijn tong ook minder moe was, want nu kon ik weer gewoon praten. 

Om 17.00 uur naar de kerkdienst geluisterd en daarna frietjes gebakken in de airfryer. Dat is op zondag mijn werk. Verder lukt het me niet om iets aan het eten te doen, want dan ben ik daarna te moe om te eten.

Nu ga ik lekker even buiten zitten en genieten van het  avondzonnetje! 

Helaas ging dat niet door, want de zon zei dag met z'n handje en toen werd het te fris. Nu hang ik lekker in mijn stoel en ben actief op watsapp om met wat mensen te kletsen. Ik heb ook wat mensen uitgenodigd voor deze blog, daar kwamen ook reacties op. Nu ga thee drinken en nog even lezen. 

Morgen wordt een spannende dag, want dan komt de beademing. Maar daarover morgen meer. Ik wens jullie allemaal een goede nachtrust. Mijn laatste nacht in mijn leven zonder beademing😢.

Welterusten en tot morgen🥰