Donderdag 1 juli 2017

 Vannacht was er weer iets anders waardoor ik niet goed kon slapen. De verwarmde slang deed goed zijn werk. Dat scheelde, maar nu kon ik mijn voeteneind van mijn bed niet omhoog zetten, waarom geen idee. ( later bleek het stekkertje losgeschoten te zijn). Ik kan tegenwoordig maar heel kort op mijn zij slapen ( eerder sliep ik alleen maar op mijn zij), en dan moet het verder op mijn rug. Een kussen onder mijn knieën en tussen mijn knieën en  het voeteneind omhoog, zo ga ik enigszins de spasmen tegen. Ik wist van narigheid niet wat ik moest doen. Uiteindelijk heb ik een dik kussen onder mijn benen gelegd en toen ben ik in slaap gevallen. Wat was het 'vroeger' toch makkelijk om zomaar in bed te stappen, je licht uit te doen en in slaap te vallen. Dat is nu helaas verleden tijd. Ik ben God erg dankbaar dat ik op dat soort momente niet ga malen over dingen die gaan gebeuren of niet gaan gebeuren. Ik bid elke avond: Heer, geef mij vrede als ik wakker word en bang ben. Ik werd vanmorgen om 8.30 uur wakker. Ik dacht: heerlijk een vrije ochtend, geen afspraken. Die hadden we wel trouwens, Marja zou komen, maar zij was niet lekker.  Het bezoek kun dus helaas niet doorgaan.

Tijdens het eten, 'stille tijd' gehouden. De podcoast ging weer over Ezechiël. En weer vond ik het moeilijk, wat moet ik daar nu mee anno 2021? Ik heb daarna ook uit het boek van Marco van Straaten gelezen: Als ik in de Hemel kom. 

Er zijn mensen geinterviewd, die allemaal vertellen hoe zij de toekomst zien, dus na hun sterven. Ik vind het een prachtig boek. En dan denk ik, dat is ook mijn vooruitzicht. Op zo'n moment verlang ik er naar bij Hem te zijn. Maar dan komt mijn aardse ikje weer om de hoek kijken en denk ik, o Heer, nog even niet hoor🙈. Tegenstrijdig dat geef ik toe. Maar zo strijd het al een lange tijd in mij. Ik houd zoveel van de Heere God, en toch wil ik hier zijn, dat is toch vreemd? Maar misschien herkennen jullie dit wel. Dan hoor ik het graag van jullie😊😉.

Om 9.30 uur appte mijn oudste zus dat ze aan het eind van de ochtend even om de hoek kwam kijken. We zien elkaar niet zo vaak, omdat zij in Groningen woont. Maar nu was ze bij mijn moeder op bezoek, en kwam dan gelijk even bij ons langs. Ik wilde een heleboel doen vanmorgen, dus maar snel aan de slag gegaan. Ik stuur elke maand kaarten naar de jongeren van de gemeente die jarig zijn, vanaf 13 jaar tot 21 jaar. Daar was ik weer even mee bezig. Daarna moest ik allerlei telefoontjes plegen. Naar Mediq, zij moeten mijn Cpapp apparaat ( voor de slaapapneu, die ik nu niet meer gebruik) op komen halen. Het duurde een lange tijd voor ik iemand te spreken kreeg. En elke keer klonk na 4 beltonen: Onze medewerkers zijn nog in gesprek, u wordt zo spoedig mogelijk geholpen. En dan in één adem er achteraan: en weet u al dat u op onze website......Ik werd er helemaal iebelig van. Toen er uiteindelijk werd opgenomen schrok ik me een hoedje☺. We hebben een afspraak gemaakt voor morgen om het apparaat te komen ophalen. Ik heb onze reisverzekering ook maar opgezegd. Want grote reizen maken zit er niet meer in jammer genoeg. 

Aan het eind van de ochtend kwamen mijn zus en zwager en dronken we koffie met elkaar. We hebben het over mijn moeder gehad en nog wat dingen.  Na de koffie namen we weer afscheid en zij gingen  weer naar het volgende adres. Wij zijn daarna gaan lunchen en ik ben naar bed gegaan rond 14.15 uur. Ik had mijn wekker niet gezet, want ik was super moe. Nog steeds van gisteren, denk ik. Om 16.30 uur werd ik wakker. Ik heb toen wat lummel dingen gedaan. Rineke kwam eten, dus ik heb haar gevraagd of ze even onder mijn bed wou kruipen om het snoertje weer aan te sluiten. Ik was super blij, dat ze dit wilde doen. En die schat heeft ook weer twee jurkjes voor me korter gemaakt. Dit scheelt mij heel veel energie. We hebben gezellig met elkaar gegeten. En daarna ben ik weer gaan slapen, tot 20.15 uur. Waar komt die vermoeidheid toch vandaan zou je zeggen.

We hebben een programma terug gekeken: Down the road. Heerlijk om de spontaniteit en openheid van deze mensen te zien. Ze kunnen zo intens genieten. De vreugde straalt van hun gezichten af!

Hierna was het al weer 22.00 uur en ging mijn avondritueel weer van start. We hebben samen gelezen en daarna lekker naar bed en slapen ( ja ik viel weer gelijk in slaap)😴😴😴😴