Zaterdag 10 juli 2021

 Ik heb geprobeerd stille tijd te houden. Maar mijn hoofd, ik kan me niet concentreren. Ik las psalm 85 waarin het gaat van generatie op generatie. We kunnen dingen doorgeven aan onze volgende generaties. Ik moest daarbij aan heel veel dingen denken, die ik liever niet deel in deze blog. Maar wel dacht ik, mijn ouders hebben mij christelijk opgevoed en daar ben ik zo dankbaar voor. Ze hebben me al jong voor gelezen uit de Bijbel en meegenomen naar de kerk. Soms werd er wel geschermd met een boze God, en  daar heb ik jaren last van gehad. Maar gelukkig heeft God mij laten zien dat het anders is. Dat Hij onvoorwaardelijk van mij houdt.

Ik ben zo dankbaar dat de beademing zijn werk doet en dat ik niet meer zo uitgeput moe ben. Drie weken geleden had ik geen uitvaart kunnen regelen. En nu geeft God mij de kracht om dat wel te doen. Nel en ik zijn naar mijn moeder gegaan. Nicole de welzijnsmedewerkster die mamma haar dochter noemde is met ons meegegaan naar haar kamer. We hebben daar met z'n drieeën veel zitten praten. Zij vertelde over mamma hoe ze kon genieten van de dingen in de huiskamer, of als ze samen met Nicole naar het dorp kon gaan. En zei ze: je moeder had zo'n humor. Vreemd zo kennen wij mijn moeder niet. Het was voor ons altijd een sombere moeder. Ik ben zo blij wat Nicole allemaal vertelde. Ik moet steeds naar mijn moeder kijken, ze lijkt niet op de vrouw die hier op bed ligt. Waardoor het komt weet ik niet. Maar het was wel goed om even bij haar te zijn. 

Toen we thuis kwamen hebben we gegeten en ben ik  naar bed gegaan. Steeds als ik ga slapen gaat mijn hoofd met me op de loop. Wat schrijf ik over mijn moeder, wat doe ik donderdag voor kleren aan. Mamma hield niet van zwarte kleren dus dat wordt het niet. Uiteindelijk viel ik toch in slaap gelukkig.

Toen ik wakker werd had Nel de post gehaald en er zaten al heel veel kaarten bij met troostende wensen. En de bloemist bracht een prachtige bos zonnenbloemen van onze vrienden uit Almelo. Dat doet zo goed dit medeleven. Ik heb weer een poging gedaan om nog wat te schrijven, maar het is te onrustig in mijn bovenkamer. Na het eten ben ik weer naar bed gegaan, ik moest echt slapen. Ik was zo moe. 1,5 uur later werd ik wakker en ik dacht dat alles een boze droom was. Maar helaas dat was niet zo. We zouden zondagmorgen koffie visite krijgen en ik dacht: ach we laten het maar doorgaan, dan hebben we even iets anders. Maar ik dacht vanavond, het is echt niet slim. Dus ik heb onze zuster uit de gemeente toch maar afgebeld. Heel jammer, maar we maken snel een andere afspraak.

Verder hebben we vanavond een serie gekeken op televisie en zowaar kon ik kijken zonder af te dwalen.