Zaterdag 17 juli 2021

Vandaag is het 28 jaar geleden dat mijn lieve pappa naar Jezus ging. Hij was al een paar jaar ziek en woonde sinds 1 jaar in een verpleeghuis. Hij kon niet meer praten en lopen. En vooral dat praten heeft ons veel verdriet gedaan (daarom ben ik zo bang dat ik straks ook niet meer kan praten).  Bij pappa konden we altijd terecht met onze vragen. 

Ik vraag me stil af, of mijn ouders elkaar herkennen in de Hemel. Of ze hun doodgeboren kindje terug zullen zien. Ik hoop het echt. Het was voor mamma niet het belangrijkste, ze zei: ik ga niet naar je vader, maar naar God. Je hoort vaak zeggen: ik ga naar mijn man/vrouw/kind, maar mamma had dat helemaal niet.

Ik lees net in het boek: als ik in de Hemel kom het volgende van Kinga Bân. De schrijver vraagt aan Kinga: stel dat je Jezus ontmoet, wat hoop je dat Hij zegt? Niks, zegt Kinga geëmotioneerd. Als Hij je aankijkt is alles goed. Ik denk dat het zo'n eindelijk thuis gevoel zal geven. Ik heb daar nooit echt over nagedacht. Wie ben ik om bij Hem te zijn? Maar als ik Jezus mag ontmoeten, dan is het één en al liefde. Al het verdriet, of dat ik het wel of niet goed heb gedaan, dat speelt dan allemaal niet meer. Gewoon thuis zijn en met Hem zijn lijkt mij fantastich. Af en toe met Jezus zijn is genoeg. Einde citaat.

Wat een mooie gedachte dat mijn zusje al 68 jaar en  pappa al 28 jaar bij God zijn en Jezus mogen ontmoeten en dat mijn moeder dit nu ook beleefd. Alle verdriet en pijn van haar aardse leven is ze kwijt, dat gun ik haar zo. Ik mag haar loslaten, het is goed!

Nog één mooi stukje van Kinga over bidden om genezing. Kinga zei: Toen ik net ziek was vond ik het moeilijk om voor genezing te bidden. Ik kon het lastig naast elkaar plaatsen: mijn verlangen om beter te worden en tegelijkertijd rust te hebben bij wat Hij doet in deze situatie. Als Hij wil genezen dan zal Hij dat doen. Hij is God, Zijn wil geschiedde. Hij geneest of niet. Ik zie nu dat het naast elkaar kan bestaan: blijven bidden om genezing en danken voor wat God doet. Einde citaat: 

Zo voel ik het ook, God geeft zoveel ook nu ik ziek ben. Daar dank ik Hem voor! Hij is er ALTIJD!

Ik trek net als iedere dag een tekst uit een potje:het sluit aan bij het leven in de Hemel.

De vrijgekochten des Heren zullen wederkeren en met gejubel in Sion komen; eeuwige vreugde zal op hun hoofd zijn, blijdschap en vreugde zullen zij verkrijgen, maar kommer en zuchten zullen wegvliegen. JESAJA 35:10 Hoe mooi is dit?

Omdat ik pas om 9.00 uur wakker werd, ging ik om 11.00 uur pas mezelf aankleden. Daarna zijn we buiten gaan koffie drinken. Teuni en Peter kwamen even langs. Fijn om even te vertellen van afgelopen week. We hebben met elkaar koffie gedronken. Toen zij net weg waren, kwam Rineke langs. Ook aan haar verteld hoe het allemaal gegaan is afgelopen week. Ik heb Rineke gevraagd of ik haar nachtspalk even mocht proberen. Dit omdat mijn linker voet 's nachts kantelt als ik slaap en dat doet heel veel pijn. Het mocht van haar, dat is fijn.

We hebben tussen de middag buiten gegeten. Heerlijk dat het weer mooi weer is. Ik geniet zo van het mooie weer. Na het eten ( te laat, bijna 15.00 uur) ben ik gaan slapen. Eerst de spalk aan mijn linkervoet gedaan. Maar ik voelde al snel dat het geen succes was. Wel als ik op mijn rug lig, maar wil ik op mijn zij draaien, ( dat kan ik normaal al bijna niet meer), maar nu helemaal niet. Want de zool  an de spalk was glad, dus ik kon trekken aan mijn bedhek, maar omdraaien lukte niet. Dus de spalk maar snel uitgedaan. Gelukkig had ik er geen één gekocht. Dan had ik 'm nu weer weg kunnen doen. Ik heb heerlijk geslapen vanmiddag. Om 17.00 uur was ik eruit. Mijn pillen uitgezet voor een week. En daarna gegeten.

Na het eten heb ik wat kaartjes zitten schrijven en mijn blogs bijgewerkt. Nu ben ik gelukkig weer helemaal bij! We hebben het journaal gekeken, ik werd er zo verdrietig van wat die mensen in Limburg en omliggende landen moeten meemaken. Wat zal het angstig zijn geweest, het water wat onder de huizen doorging. En al die auto's die in het water op de snelweg stonden. Wat zullen die mensen bang geweest zijn. Pffff ik kan het me gelukkig niet voorstellen. Alle mensen die in Zeeland de watersnood hebben meegemaakt, zullen ook wel weer herbelevingen hebben denk ik.

Verder hebben we een 2de deel van een serie gekeken op tv. Heel spannend, onderwijl heb ik geprobeerd een mouw te breien voor het vest waar ik mee bezig ben. Na ons avondtoetje en het afsluiten van de dag met een stukje uit ons dagboekje was het tijd om naar bed te gaan. Welterusten! Morgen is het ☀️dag! De dag waarop we niets moeten, maar mogen genieten van alles wat God ons geeft.