Donderdag 16 september 2021

Vannacht heel veel spasme gehad, ik kon me bijna niet omdraaien, zo stijf was mijn lijf. Dat rijmt🤭. Ik heb eerst geprobeerd om Basalt te bellen om me af te melden. Ik voel me alles behalve fit! Er werd nog niet opgenomen, later nog maar eens proberen. Eerst medicijnen ingenomen en mijn eten klaargemaakt. Nog een keer naar Basalt gebeld, nu werd er wel opgenomen. De secretaresse zal het doorgeven aan de fysiotherapeut. 

Marjan Riedijk las psalm 102 dat is een gebed van een ongelukkige die dreigt te bezwijken en zijn klacht uitstort voor de Here.  Naast alle klagen is er ook troost te vinden in deze psalm. Wat is jou troost in leven en in sterven? Ik moet daarbij aan de woorden in zondag 1 denken.. 

Marjan sloot af met het volgende gebed: 

Heer, hoor mijn gebed, laat blijken dat mijn klachten U bereiken. Hul U niet in duisternis, nu 't mij bang te moede is. Luister, luister naar mijn klagen, want ik hoop in alle dagen. Hoor mij Heer, wil antwoord geven. Help mij haastig, red mijn leven. Amen

Later las ik nog een stukje in mijn dagboekje: dat ging over mijn belijdenistekst. Volhard in het gebed en waakt in hetzelve met dankzegging. Ik mag dus blijven vragen, ik ben nooit een zeur bij God.

Na mijn tijd met God ben ik gaan douchen. Het was vanmorgen weer erg vermoeiend. En ik was blij toen ik klaar was. Buiten koffie gedronken. Ik heb eigenlijk niet heel veel meer gedaan dan buiten gezeten en koffie gedronken. Uit de wind was het heerlijk. Ik heb voor vanavond ook maar de zang afgezegd, Nel is erg allergisch en ik voel me ook niet fit. Jammer want we mochten deze keer echt naar het koor, dat zingt lekkerder dan thuis achter de buis.

We hebben ook buiten gegeten. Nel vond het te koud, maar ik heb genoten van de zonnestralen. Na het eten ben ik naar bed gegaan. Ik zat net op de rand van mijn bed toen Nel zei: jij hebt veel onderbroeken in de was. Ik zei: ik wist niet dat daar een grens aan zat. Toen zei Nel weer iets waar ik heel erg om moest lachen (kon bijna niet stoppen). Toen het toch lukte zei ik: nou ja lol over dat de één meer of minder onderbroeken in de was heeft. Het moet niet gekker worden.😂😂😂

Ik heb vast geslapen, ik werd een keer wakker en dacht hoe laat zal het zijn. Ik deed één oog open en zag dat het dag was. O help dan moet ik er zo uit. En dat klopte even later liep mijn wekker af. Ik dacht dat Nel aan de achterkant buiten zat, dus ik riep een ijsje? Maar ik kreeg geen antwoord. Toen kwam ik er achter dat Nel naar de kapper was. Ik dacht wat doe ik? Wachten of al een ijsje pakken en lekker in het zonnetje gaan zitten. Dat heb ik gedaan. Later kwam Nel er ook bij, het was genieten, de zon was lekker warm.

Toch moesten we op een zeker moment naar binnen om het eten klaar te maken. Ik heb de pap gekookt en her fruit klaar gemaakt. We hebben lekker gegeten, terwijl het journaal gekeken. Wat is het toch naar wat er allemaal in de wereld gebeurd. Na het eten ben ik wat kaartjes gaan schrijven, ineens moest ik heel erg naar de wc. Zo snel mogelijk gelopen, maar ik kon het niet ophouden. Alles er onder💩. Nel geroepen voor schone kleren. Het was een hele poetspartij. Ik hoop dat het van de antibiotica is en dat dit niet een dagelijks tafereel wordt. Want dit is echt heel gênant.😭😭

Nu zitten we te wachten voor de pc wanneer de zang begint. Zo jammer dat we niet naar de zang kunnen gaan. Maar ik ben nu helemaal blij dat we niet gegaan zijn, anders had ik dit in de auto gehad. Dan was ik helemaal niet blij geweest. We hadden vanavond geen goede verbinding met de livestream van het koor. Hij schoot er 5x uit. Steeds weer opnieuw opgestart, maar het was niet zo relaxt dat snap je wel. We hebben psalm 130 gezongen en een toekomst vol van hoop, 2 prachtige liederen. Nu net melk gewarmd met anijs en een halve banaan gegeten. Nu gaan we zo afsluiten, omkleden en naar bed. Mijn buik voelt nog niet goed. Ik ga toch denken dat het van de kuur is. We zullen het meemaken. Slaap lekker en Gods zegen💕😘