Zondag 14 november 2021

 Het lukt me nog niet om iedere dag een blog te schrijven. Mijn leven is toch wel heel erg veranderd met voor 4 oktober. Ik loop tegen zoveel dingen aan die moeilijk zijn. Ik ben bezig  om ons huis, mijn huis te maken. Toen Nel er nog was, probeerde ik bepaalde overstappen gewoon te maken. Maar het risico op vallen is nu vele malen groter, ook door de vermoeidheid. Dus ik wissel kastjes om en creeër een afvalsysteem op de aanrecht. Allerlei emmertjes  1 voor fruit, 1 voor plastic en 1 voor gewoon afval. Zo kan ik 1x per dag de emmertjes legen en hoef ik niet elke keer mezelf om te draaien en het in de pedaalemmer te gooien.

Gisteren was niet mijn beste dag. Ik begon 's morgens met een Eerstdit van 2 weken geleden over psalm 33. Gods kijkt naar je! Dat hielp me ook weer verder. Ik heb smorgens in de kamer wat dingen veranderd. Onder andere de herinneringstafel van Nel. Ik legde steeds en ook andere deden dat van alles op dat tafeltje. Dat hoorde voor mijn  gevoel niet. Ik heb nu op het theekastje haar foto en de andere dingen neer gezet. Dat voelt beter. 

's Middags kon ik niet slapen. Ik had een bonk in mijn maag die steeds groter werd. Ik ben op een zeker moment maar uit bed gegaan. Ik schreef in een appje aan een vriendin, ik wil weer terug naar 3 oktober🥲. Het heeft nu wel lang genoeg geduurt. Met dat ik dat schreef gingen de tranen stromen. En dat duurde bijna 2 uur. Ik wilde niet getroost worden. Dit moest ik alleen doen. Door de medicatie voor dwanghuilen en lachen kan ik al bijna niet huilen, dus heb ik het maar laten gebeuren. De knoop is een klein beetje kleiner geworden. 

Natuurlijk wil ik niet terug naar 3 oktober, want dan moet ik alles nog een keer doormaken wat zo erg was dat je dat niemand gunt. Maar ik wilde eigenlijk zeggen, ik wil mijn mattie terug, weer gewoon met z'n 2en zijn. Ik besef heus wel dat dit niet kan, maar ik voor nu wil ik dat. Kan ik wel met deze ziekte alleen blijven wonen? Dat houdt me onbewust toch bezig. Ik weet dat God zorgt, maar.....

Vannacht was het een geworstel van jewelste. Ik had gedoe met mijn masker en ik denk dat de slang kapot is. Ik heb al een nieuwe klaar liggen. Sinds Nel is overleden slaap ik heel onrustig. Ieder uur ben ik wakker, dat is erg vermoeiend. Ik pieker niet of zo. Maar ik word gewoon Om 2 u ben ik een banaan gaan halen. Toen sliep ik zomaar 2 uur aan een stuk. 

Gisterenavond dacht ik nog dat ik vanmorgen om 11.30 u naar de kerk zou gaan voor het Heilig Avondmaal. Toch dacht ik daar vanmorgen anders over. Het is nog te vroeg. Vanmorgen naar de dienst geluisterd. Ik kan er niet zoveel over terug vertellen. Mijn hoofd zit nog steeds te vol. Ik heb vandaag wat aangelummeld. Wat gepuzzeld, een filmpje gekeken. Dat deed ik anders niet op zondag. Maar ik dacht aan de woorden die ik tegen mijn moeder zei toen mijn vader gestorven was en ze de zondag zo stil vond. Kijk liever naar de televisie dan dat je op maandagmorgen uit een dip gehaald moet worden met zelfs een opname tot gevolg. Zo hard zal het met mij niet lopen, maar ik moest er wel aan denken.

Om 17 u weer naar de dienst gekeken. Daarna heb ik friet gebakken ( 1 portie) die kwam er verbrand uit. Ik had het net zo lang gebakken als een dubbel portie, dus waren ze zwart. Ik had geen zin om nog een keer te bakken, dus heb ik een müeslibol uit de vriezer gehaald. En een schaaltje yoghurt gegeten.

Nu zometeen een beker warme melk met anijs. En dan naar bed en slapen. Morgen weer naar therapie, dat zal vreemd zijn.

Ga met God en Hij zal met je zijn🙏😘