1e Pinksterdag 5 juni 2022 Verder met verpleeghuisperikelen!

Hemelvaartsdag werd ik wakker met strakke dikke vingers, en een dik gezicht. Ik voelde me niet goed. Bloeddruk gemeten, die was weer 179/100 en een pols van 119. Ik voelde me gejaagd en niet fijn. Er kwam een verzorgde mij wassen die er al moe uit zag toen ze binnen kwam en mij zuchtend en steunend hielp. Mijn elastische kousen kreeg ze bijna niet aan. Later begreep ik dat ze nog 11 diensten moest draaien tot ze met pensioen gaat. Dus dan is het allemaal wel zwaar natuurlijk. Maar voor mij om op die manier geholpen te worden is ook echt niet fijn. Ik voel me doodongelukkig en heb de neiging om te zeggen: laat me het maar zelf doen. Die hele wasbeurt had er geen goed aan gedaan. Ik voelde me al maar beroerder worden. Op een zeker moment ben ik maar naar de afdeling gegaan. Anja een vrouw bij ons uit de kerk had dienst, zij hoorde mijn verhaal aan en zei: we gaan even controles doen en dan bel ik de HAP voor je. Of wil je dat zelf doen? Nee, doe jij dat maar, graag zelfs😉. De bloeddruk was ook bij haar hoog en de pols ook. Saturatie was 99 dat is fijn. Anja belde de HAP, ze hing weer op en zei: ik heb je BSN nummer nodig en je geboortedatum. Dus zijn we naar mijn kamer gegaan en daar heeft ze opnieuw gebeld. Ik was erg blij dat zij belde, want ze moesten heel veel weten. En ik weet uit ervaring, dat ik bij spanning minder goed kan praten. Er werd besloten dat er binnen 2 á 3 u een arts zou komen. Nou prima, het had ook niet echt haast. Ik belde een vriendin op om te vertellen dat het niet zo lekker met me ging. Terwijl ik net aan de telefoon zat, kwam de arts binnen met een verzorgende en verpleegkundige. Wat zijn de klachten.....ik noemde alles op. Heeft u ook een prikkelende keel? Ja! Dikke tong? Nee. Ik ga er vanuit dat u een allergische reactie op de bloeddrukverlagers heeft. Ik heb het vaker gezien, zelfs ooit iemand op de IC gehad met deze allergie. Nou fijn, dat hoef ik niet persé te weten. Hij meette mijn bloeddruk op (rechts), 145/90. Die was al 2 weken niet lager geweest dan 160/100 of zoiets. Nou ja, dacht ik, we gaan het zien. Ik moest stoppen met die pillen, maar ik kreeg niets nieuws. Ik voelde me soort onbegrepen. En vond het ook niet prettig dat ik niets anders kreeg voor de bloeddruk. Toen de hele horde van mijn kamer weg was dacht ik: gisteren en vandaag weer zo'n dokterservaring die je niet graag wil krijgen. Ik voelde me verdrietig en zoooo moe. Ik hoopte uit te rusten in de Hanepraij, maar ik werd steeds moeier door alles wat er gebeurde. Toen ik s' middags wakker werd, beantwoordde ik wat appjes, en daar kwamen de tranen, dat was al heel lang geleden. Mijn raam stond open, en ik dacht: nou dan horen ze me maar. Ik heb flink hard gehuild. Op een zeker moment appte Joke en ze vroeg hoe het ging. Ik zei: ik moet heel erg huilen. Dan kom ik er nu aan zei ze, de schat ❤. Ik heb me helemaal laten gaan. Ik kon niet stoppen, ik vind het zo erg omdat ik zo'n herrie maak met huilen. Maar het luchte me wel op. Na een uurtje ging Joke weer naar huis en zij werd afgelost door Nienke die gezellig even een bakkie bij me kwam doen. Dat hielp ook! Toen ik naar bed ging, voelde ik me iets minder down. Wat ik wel een beetje vreemd vond was, dat nadat de arts ' s morgens geweest was en had gezegd: als u andere klachten krijgt dan moet u direct bellen. Dan zou je denken dat ze van de verpleging nog een langs zouden komen om te vragen hoe het ging. Maar nee niemand gezien, echt raar.

Vrijdagmorgen voelde ik me lichamelijk nog niet fijn. Nog een hoge bloeddruk en pols. Ik plas ineens heel weinig, had ik eerder niet genoeg aan een dag en nachtzak en moest ik 'm soms halverwege de nacht even legen. Nu plas ik hooguit 300 cc. Ik heb alles opgeschreven en mijn eigen huisarts gebeld. Alles aan de assistente uitgelegd. Zij zou overleggen met de dokter. Een uur later belde ze terug. Ik mocht langskomen om 11.20 u. Ik blij, zegt ze: maar dr. V is er niet, dus u krijgt wel een vreemde arts. Eerst zei ik: nou laat dan maar zitten. Maar later heb ik toch maar gebeld en gezegd: ik kom wel. Toen wilde ik naar de afdeling gaan om te vertellen dat ik een tijdje weg zou gaan. Ik was zo dol in mijn hoofd, ik dacht helemaal niet na. Ik zat op mijn trippelstoel, wilde gaan verzitten en toen klapte ik met mijn kont op de grond. Dat deed super pijn. En daar lag ik. Ik belde, maar dacht ga ik hier een half uur liggen? Nee dus! Ik kon net bij mijn mobiel en toen heb ik naar de receptie gebeld dat ik gevallen was, of zij de Zonnewijzer wilde bellen. Binnen 3 minuten stonden er 4 mensen op mijn kamer. Zo dat was snel. Met z'n drieeën hebben ze me opgetild. Ik voelde me doodellendig. Zo machteloos, waarom had ik niet goed uitgekeken.  Snel mijn zus en zwager gebeld die zouden bij me op de koffie komen. Gevraagd of zij met me naar de dokter wilde gaan. Ja, dat wilde ze wel! Ik had al 3 telefoontjes gepleegd, maar het lukte niemand om mee te gaan. Fijn dat zij het wel wilden doen. En Martin mijn zwager kon ook in een automaat rijden, want ik voelde me niet fit genoeg om te rijden om naar Waddinzveen te rijden.  Ik kreeg een prachtig bosje bloemen, rose lathyrus en lila weet ik niet bloemen van hen, zo'n lief boeketje😍.

Lastig om ook hier een arts te hebben die mij niet kende. Vocht? Ik vind het wel meevallen! Bloeddruk netjes, pols keurig🙈. Jahoor ik ben gek en de verpleging in de Hanepraij ook. Bij ons istie steeds rond de 180. Nou ja, ik hoefde niet bang te zijn voor hartfalen. Fijn om te weten!🤔. Ik dacht op dat moment, nou we gaan het zien. Ik kreeg trouwens wel nieuwe medicijnen mee voor de bloeddruk, omdatie zo netjes was denk ik.🤭 En ook deze arts dacht aan een allergische reactie van de Irbersartan. We zijn terug gereden naar Gouda en ik dacht ik ga het maar loslaten. Ik ben geen arts.

Mijn zusje en zwager gingen gelijk weer naar huis. Dus ik ben zelf naar binnen gegaan. Even langs de 2de etage om te vertellen wat de huisarts had gezegd. Om 13 u ben ik gaan eten. Het was weer heerlijk. Ik heb elke dag al zo lekker gegeten. Dat zal ik missen als ik thuis ben. Daarna heb ik geprobeerd om te slapen. Maar dat lukte me niet. Mijn hoofd zat te vol! 

's Avonds kreeg ik bezoek van Harco en Sophie. Zij hadden mijn relaxstoel thuis opgehaald, zodat ik hier ook meer kon uitrusten. Ik was zo blij met dit cadeautje! Ik ben er in gaan zitten en er vervolgens alleen om te slapen uit op gestaan.