Donderdag 23 juni 2022
Goedemorgen het badkamer gebeuren is nog niet opgelost helaas. De aannemer zegt dat hij gedaan heeft wat hij moest doen😒. De buurman heeft al van alles gedaan, en nog steeds is het een waterballet. De ergotherapeut is gisteren geweest en zij adviseert een openklapbare glazen wand. Maar eigenlijk wil ik gewoon dat het opgelost wordt.💪! Wordt vervolgd!
Maandag 13 juni kwam de huisarts op mijn verzoek langs. Ik houd dikke vingers en dikke oogleden. Mijn bloeddruk blijft ook te hoog. Ook bij de huisarts was mijn bloeddruk 170/90. Zij heeft me een plastablet extra voorgeschreven die ik smiddags moet innemen als ik uit bed kom.
Om 16.30 kwam ook de aannemer, die voorstelde een beluchting te plaatsen op de riolering buiten. Nou dinsdag ging het douchen goed! Ik blij, thuiszorg blij. In de rest van de week kwam er af en toe iemand langs. Maar toch was ik zo moe. Vrijdagmorgen had ik het eerste gesprek met de rouwtherapeut/vriendin. Zij adviseerde te beginnen met op een vast tijdatip op de dag de foto van Nel voor me neer te zetten en aan haar te gaan schrijven. Nou zo gezegd zo gedaan. Alleen niet met de foto voor mijn hezicht, maar de tuin voor me. De tuin is ook Nel. Het schrijven lukte gelijk, daar ben ik erg blij mee. Alleen had ik van zaterdag op zondagnacht ineens heel veel spasmen. Dat was 2 maanden geleden dat ik dat gehad had. Was het stress door het schrijven. Ik wert het niet. Zondagmiddag ben ik om 12.30 naar bed gegaan en heb tot 16.45 u geslapen. Toen ik eruit kwam mijn cath.zak geleegd en toen ben ik naar de kerk gaan luisteren op Nel haar kamer en onderwijl gaan puzzelen. Op een zeker moment rook mijn urine zo sterk en ik dacht als ik nu geen blaasomtsteking heb snap ik het niet. Toen de dienst was afgelopen, 18.15 dacht ik, snel mijn eten opwarmen. Ik verzette mijn voet en toen sopte het in mijn schoen. Ik keek naar beneden en zag een grote plas onder mijn stoel. Allemaal urine😱.
Ik alarmeerde, ik kreeg te horen dat ze erg druk waren, dus dat het wel even zou duren. Onderwijl ik aan het wachten was,belde ik een vriendin. Zij zei: ik kom naar je toe. Neeee want anders komt die verpleegkundige voor niets. Dan kom is straks zei ze. Fijn, heel graag. Een uur na de alarmering kwam er iemand die alles heel goed voor me opruimde. Maar ik voelde me echt zo knullig. Uiteindelijk nadat ze ook mijn eten had opgewarmd ging ze weer weg. Daarna kwam Sophie en zij heeft alles weer clean gemaakt en dat op zondagavond😏.
Alles had me volledig uitgeput, dus maandag toen de thuiszorg kwam zei ik: ik ga na het wassen weer terug naar bed, ik moet bijslapen. Zo gezegd zo gedaan, Zij heeft me weer naar bed geholpen en ik dacht zo nu slapen. Maar helaas had ik de eerste 2 u gedoe met mijn cath.zak. maar om 12 u ben ik in slaap gevallen tot 16.30u. Ik voelde direct het verschil. Het had me goed gedaan. Ik voelde dinsdag direct het vetschil.
Woensdag had ik een gesprek met de ergotherapeut. Toen ze kwam was ik nog binnen. Ik zat in mijn trippelstoel en het bewegen kost me veel energie. We gingen naar buiten met de koffie. Ze zei: ik val maar gelijk met de deur in huis. Ik zie dat het lopen en het bewegen met de trippelstoel jou zoveel energie kost, is het geen tijd dat we een elektrische rolstoel voor binnen/buiten voor je aanvragen? Uhu, maar ik moet toch zo lang mogelijk blijven bewegen? De ergo reageerde met: maar wat als bet lopen je zoveel energie kost? En dat heb je al te weinig. Dan kan je de energie van het lopen aan andere dingen besteden. Ja, daar had ze een punt! Nou doe maar, reageerde ik. Zij heeft email voor mij getypt en ik gedicteert. De aanvraag is weg. Maar vanmorgen hoorde ik, er is een wachtlijst. Het gaat dus nog even duren. Dan heb ik de tijd om er aan te wennen💪😊. Het is lastig, de mevrouw bij de WMO die tot nu toe alles voor me geregeld heeft, gaat met pensioen. Dat is echt heel jammer! Want ze is aardig en ze dacht ook met me mee.
Nou lieve mensen jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Het blijft een groot gevecht om alleen te zijn en een rotziekte te hebben. Die alles van je afpakt, langzamerhand lijkt het wel steeds meer te worden. Gisterenavond had im nasi gekregen van Rineke, ik probeerde te eten en goen kwam ik er achter dat de korrels van de nasi in mijn keel blijven steken. Eerst de cake, die kruimelt en toen wit brood wat balt in mijn mond en nu ook de rijst. Dit vind ik echt moeilijk. Eten is al niet meer zo fijn alleen en ook nog dat het eten soms niet meer lukt.
Gods liefdevolle nabijheid voor jullie🙋♀️🙏😘
Reacties
Een reactie posten