Zaterdag 26 november 2022

 Ik val in herhaling als ik schrijf dat de tijd toch wel heel hard gaat. 😊 Ik zie dat ik zondag 24 oktober gestopt ben met schrijven. Ik stopte met schrijven dat ik me niet lekker voelde, dat duurde 3 dagen. Ik heb alle afspraken gecanceld. Maandag belde de ergotherapeut over dat ze weer naar st. Zo gebeld had over hoelang het nog duurt voordat de rolstoel komt die we aangevraagd hebben. Blablabla, van st.Zo.  we vinden het allebei een hoop gezeur, het duurt ap zolang. Ik zou nu een ondersteuningsplan toegestuurd krijgen. Als ik dat snel terug zou sturen, dan zou het in gang gezet worden. Inmiddels zijn we een maand verder en ik heb nog niets gehoord.

Woensdag kwam ik er ineens achter dat ik de fysiotherapeut gemist had die maandag toen ik op bed lag. Ik heb mijn excuus aangeboden via de mail. En een nieuwe afspraak gekregen.

Vrijdag 28 oktober een jaar geleden dat Nel naar onze Heer is gegaan💔. Vorig jaar ging die dag als een film voorbij. Nienke kwam lunchen met de jongens, dat was een mooie afleiding. Het was heel gezellig. Die dag verder geprobeerd te skippen wat voor dag het was. 

Zaterdag zou ik bezoek krijgen van Mirjam, maar zij was erg verkouden en ze wilde mij niet besmetten. Zondag een rustige dag. Maandag ook, alleen Sophie kwam even langs..

Op zondagmorgen kwam Rianne vertellen dat ik weer Omi wordt. We waren even geëmotioneerd omdat we Nel misten bij dit mooie bericht. Maar ik ben zo blij....en dankbaar voor dit prachtige bericht.

Dinsdagmorgen zat ik net op de rand van mijn bed toen ik de bel hoorde gaan. Halloooo het is 7.30😒! En toen nog een keer de bel. Ik dacht o dat is vast de bloedprikker😏. Zo snel als ik kon ben ik naar de deur gegaan en jahoor daar was ze. Ik zei: ik hoefde niet nuchter te zijn dus ik dacht dat u later zou komen. Ja drukke route,bla,bla,bla. Het is al goed, prik maar en weg wezen😂! Eerst liet ze een buisje vallen, toen prikte ze, pleister erop en toen zei ze: o ik moet nog een keer prikken, ik ben de glucose vergeten😏, nou lekker bezig.

' s Middags kwam de dominee op bezoek. Ik had een leuke vraag voor hem. Ik zei: ik ga je iets vragen, die vraag heb je vast nooit gehad op een huisbezoek. Vraag maar, we zullen zien zei hij. Wil je voor mij een draad in de naald doen😅. Nee, die vraag had hij nooit gehad. Gelukkig wilde hij het doen. Ik had het zelf al een paar geprobeert, maar het gevoel in mijn vingertoppen is niet goed meer, dus ik voelde die draad niet🙈. Ik heb bandjes om de catheterzak aan op te hangen, maar de knopen gaan er snel af. Ik vind het echt een rotwerk om die knopen er weer aan te zetten. De dominee en ik hadden een goed gesprek. Fijn om ook weer even over Nel te kunnen praten.

2 November heb ik al over geschreven in mijn vorige blog. Het was ook dankdag die dag, ik had veel om voor te danken. Al die engelen in mensengedaante, de thuiszorg allemaal lieve meiden ( dames😉). Ik heb lieve buren die de boodachappen en de was verzorgen. Ik heb lieve mantelzorgers, zij zijn er als ik ze nodig heb. Ik vraag nooit tevergeefs om hulp daar ben ik God dankbaar voor. Ik dank ook voor mijn meestal goede humeur, en dat ik niet bang ben voor de toekomst. God geeft mijn rust!

Donderdag was Natascha mijn hulp er. Samen hebben we nog een gebakje gegeten. Ik ben heel blij met mijn hulp. Ik vraag haar steeds meer dingen te doen. En dat geeft mij rust dat ik niet meer dingen hoef te doen die me veel energie kosten( en de energie is erg duur tegenwoordig🤣🤣). Ik laat haar de airfryer schoonmaken, vaatwasser leegruimen o.i.d.

Vrijdag 4 november de dag dat het een jaar geleden was dat we de dienst en de uitvaart van Nel hadden. Deze morgen was ik blij met het bezoek van mijn lieve vriendin Joke! We hebben het over Nel gehad. En samen hadden we het gezellig. Ik draai tegenwoordig de vaatwasmacbine als er bezoek komt en dan vraag ik dat bezoek mijn vaatwasser wil leegruimen. Zo ook aan Joke!

Jaap kwam ook deze morgen om de tuin doen, ik ben heel blij met de mannen die afgelopen zomer de tuin hebben gedaan. Iedere week komt er iemand anders, toppers die mannen.

Op zaterdagmorgen zei ik tegen Nel van de thuiszorg: je brein is maar een raar ding. De hele week van herdenken heb ik slecht geslapen door de spasmen die ik had. En van vrijdag op  zaterdag sliep ik weer heerlijk, zonder spasmen. Spasmen zoals de arts zegt komen door iets. Door pijn of stress. Nou dat bewees die nacht wel. De week van herdenken voorbij en ik had geen spasmen meer.

Zondag had ik ook een rustige dag. ' s Avonds keek ik in mijn agenda en ik zag dat ik 2 weken aan een stuk elke dag bezoek had. Ik raakte helemaal in de stress. Ik ging bidden om rust en dat ik het per dag kon bedenken. Ik doe mijn ogen open en weer in de stress. Ik dacht wat ben ik toch een raar mens, ik vraag om rust, maar ik vertrouw er niet op dat God het gaat geven. Opnieuw gebeden, de satan gewieberd ( die heeft geen macht over mij) en ik ben per dag gaan leven.

Maandagmorgen 7 november had ik Bijbelstudie bij mij thuis. We behandele nu het volgende boekje:

Het onderwerp was: vernieuwen in je denken. Ken jij ze ook die gedachten: wat ben ik nu nog waard, wie wil nu mijn vriendin zijn, o, wat ben ik toch dik etc. Maar dat is niet wat God wil, Hij heeft ons geschapen, Hij houd van ons zoals we zijn. Maar we moeten wel ons denkpatroon aanpassen. We hadden een fijne ochtend met Joke.

s ' Middags belde de internist. Ik werd ontheven van het verbod dat ik geen zoethoutthee meer mocht drinken😊😊yes! De bloedwaarde, vooral het kalium blijft laag. Bent u weleens naar de cardioloog geweest. Nee,moet dat dan? Niet weer een andere spcialist hoor. Ik heb nu nog een plastablet, erbij gekregen. Over een paar weken bloed prikken en een week erna belt de arts mij weer op.

Een half uur later kwam de fysiotherapeut. Ik kreeg weer een bindweefsel behandeling. Het was weer behoorlijk pijnlijk. Maar na die behandeling ben ik weer blij, want het helpt tegen de zenuwpijn💪!) 

Op dinsdag 8 november kwamen Sija en Marja bij mij lunchen. Sija had heerlijke kippensoep en wraps gemaakt. Heel lief ze  had  in mijn wraps geen sla gedaan, omdat ik het niet meer kan doorslikken. We hadden een gezellige lunch met elkaar. Heerlijk we  hebben  weer  bijgepraat!

Thea kwam 's morgens de deurtjes van de keukenkastjes ophalen om die thuis voor mij te verven. Het stond wel erg ongezellig, maar het kon niet anders.

Woensdag 9 november ben ik samen met Marijke naar het oude afdelingshoofd van Nel geweest. Ze is inmiddels 88 jaar. Nel en ik gingen ongeveer 3x per jaar naar haar toe. Nu was het al ruim een jaar geleden dat we bij haar zijn geweest. We hadden een fijne ochtend bij haar. Ik had de fotoboeken meegenomen van Nel op de IC en het boek van de afscheidsdienst en de uitvaart. Zr. Jean heeft geen afscheid van Nel kunnen nemen. Nu heeft ze de foto's gezien en het raakte haar erg.

Donderdag 10 november kwamen Jaap en Wim de tuin doen. Het zag er geknipt uit toen ze klaar was. Mijn hulp was er, zij is echt een schatje. Ze doet het werk heel goed en ik ben haar erg dankbaar.

's Middags belde de uroloog vanuit het ziekenhuis. Ik krijg eind december een suprabische catheter ( in mijn buik). De uroloog keurde het goed. Ze zei: het risico van deze ingreep is dat ze in uw darm  prikken, dan heeft u er nog een probleem bij🙈. Ja, wat moet ik hier nou mee? Toch maar gezegd dat ik het wel wilde en 🙏dat het goed gaat.

Op vrijdag ben ik met Sopbie naar de GGD  gegaan voor mijn 2de Booster. Het was er niet druk, we waren zo klaar. Ik kreeg kort na de booster een spasme met hete koffie in mijn hand. Spasmen zijn rare dingen😛. Ik heb geen enkele reactie gehad op de vaccinatie,  zelfs geen zere arm.

's Avonds kwamen Ria en Theo bij mij eten. We hebben een super gezellige avond gehad, lekker friet gegeten en veel heel veel gepraat.

Ik stop hier weer even, want het wordt teveel lezen.

Ik krijg elke dag 2x thuiszorg, maar die noem ik niet elke dag. Ik zou nergens zijn zonder hen. Ze zijn goud waard.

Lieve mensen het gaat jullie goed, tot mijn volgende blog😍😘