Maansag 4 december 2023

 Maandag 16 oktober kwamen ze bloedprikken. Mijn kalium moet met regelmatig gecontroleerd worden. Het zit net op de ondergrens.

Dinsdag had ik via beeld een gesprek met Maatschappelijk Werk. Het is fijn dat het zo kan, al vind ik face to face wel fijner. Woensdagavond kwam Rineke bij mij eten. Dat was weer heel gezellig.

Donderdag is de hechting verwijderd. En mocht uiteindelijk ook weer douchen.

Vrijdag kwam mijn buurmeisje uit mijn kindertijd lunchen bij mij. Dit was ouderwets gezellig.

Zaterdag werd ik na de zorg niet lekker. Ik voelde me duizelig en misselijk. Gelukkig ging het weer vanzelf over. Dit komt vaker voor als ik slecht geslapen heb. Gelukkig was de thuiszorg er nog.

Dinsdag 24 oktober zijn Sophie en ik naar Delft gereden om 2 paar nieuwe schoenen te laten aanmeten. 

Van de bovenste foto heb ik de middelste uitgezocht en van de onderste de groene. Nu wacht ik al 6 weken tot ze klaar zijn. En ja ze komen woensdag 20 december. Heb ik toch mooi nieuwe schoenen voor de Kerst. Het zijn dan wel geen naaldhakken🙈, maar daar liep ik toch al niet meer op.

Dat ritje en de passing had me weer zo moe gemaakt dat ik jammer genoeg mijn afspraak met oud collega's afzeggen. 😪

Donderdag 26 okt moest ik alarmeren omdat ik een gewone plas deed. Ik keek gelijk naar mijn cath. Maar die zat er nog in. Toen de acute dienst kwam zagen ze dat een knik in de slang zat. Dat was snel verholpen, zo blij mee. Ik voelde gelijk weer een panische angst van: o help dan moet ik weer naar het EMC.

Ik voelde me al een week niet lekker. Ik kon niet naar de wc, er kwam alleen water uit. Op vrijdag heb ik de huisarts gebeld of zij iets wilde voorschrijven. Ik moest tot maandag wachten tot mijn eigen h.a weer zou werken. Nou uhu dat gaat 'm niet worden. Ik heb nu iets nodig. Ik kreeg biscacodil 2 x daags. Inmiddels gebruikte ik 4 x movicolon, 6 magnesium, een hoog klysma en 4 biscacodil. Je zou toch zeggen dat er toch iets moet komen. Maar nee, en ik kon niet meer eten. Ik had een vol gevoel bovenin mijn buik. 

Zaterdag 28 oktober heeft de thuiszorg de HAP gebeld. Eerst kreeg ze te horen dat we dit vrijdag hadden moeten regelen. Dat hadden we dus gedaan. Ik kreeg later een hele aardige arts aan de telefoon. Hij zei: als u gaat spugen dan moet u direct bellen hoor. En voor nu 2x per dag een hoogklysma. 

De situatie veranderd niet. En op zondag heeft de thuiszorg opnieuw gebeld naar de HAP. Ik mocht om 10.50 u komen. Ik heb Sophie gebeld voor zij naar de kerk was. Zij kon met me gelukkig.  De huisarts die dienst had luisterde eerst naar mijn verhaal en luisterde toen naar mijn buik. Ik zei bijdehand nou geluid is er nog wel hoor. Want dat voelde ik de hele dag. Ze zei: ik had graag iets anders gehoord. Ze schreef me lactulose voor 2x 30cc. En weer zei ze: als u gaat spugen dan moet u gelijk bellen. Het zieke gevoel nam alleen maar toe. 

Maandagmorgen heeft de thuiszorg de huisarts gebeld. En de dokter zou langs komen. Ik zei graag in de ochtend, want ik had het helemaal gehad met mijn buik. En die opmerking van als u gaat spugen moet u direct bellen zat me ook niet lekker. Ik ben niet mobiel, dus ik ren ook niet even naar de wc. Gelukkig kwam het niet zover. De huisarts kwam om 10.30u. Mijn nichtje was gekomen voor als....

De huisarts had een stagiere bij haar. Beide luisterde mijn buik en hoorde een gootsteen geluid. Ik wil u insturen zei de huisarts. Daar was ik al bang  voor. Ze belde de dienstdoende chirurg in het EMC en zei dat ze me wilde insturen met een dreigende ileus. En gelijk belde ze een ambulance. Ik moest wat spullen inpakken en de ambu zou er tussen 1 tot 2u zijn. Nou die was er in een kwartier. Ik kon vanuit de rolstoel overstappen op de brancard, dan hoefde ze tenminste geen 82 kilo te tillen🤭. Toen ik de ambu ingeschoven werd moest ik gelijk aan Nel denken, wat heeft zij gedacht en gevoeld? Kom ik hier nog terug? Ze maakte dezelfde rit als ik en dan ook nog met gillende sirenes. Zo heftig voor haar. Dan ging ik wel met een ander gevoel erin. Achteraf gezien had het ook bij mij fout kunnen gaan als je een echte ileus heb. Daar dacht ik toen niet aan gelukkig. 

Op de EH kreeg ik een kinderkamer toegewezen. Want het was erg druk. Er kwam al snel een chirurg luisteren naar mijn buik. En zij zei: nou haal het dreigende er maar af, u heeft een ileus. U mag niet meer eten en u krijgt een maagsonde. Daar had Rianne me al voor gewaarschuwd. Nou die maagsonde kwam er al snel aan🫣.

Een zeer elegante foto. Ik heb het inbrengen overleeft. De verpleegkundige die 'm in bracht had zelf meerdere keren een sonde gehad. Dus zij wist hoe het voelde. Vooral slikken, slikken..met 2x kokken zat hij erin. Ik was best trots op mezelf😊. Het slikken met die dikke slang in mijn neus was echt niet fijn. Maar het wende wel snel. Ik werd opgehaald voor de CT scan. Die opname was nel gepiept. En nadat ze de scan bekeken hadden werd het een heel ander verhaal. Ik had geen totale verstopping, maar mijn darmen zaten wel met ontlasting. Die arts zei: door de PLS is de peristaltiek aan het afnemen. Daar was ik al bang voor. Ik mocht naar huis met een recept voor Klean-preap. Rianne en ik vertelde dat ik alleen was. Of ik voor de preap in het ziekenhuis kon blijven. Nee ik kon naar huis. Fijn dan, ik kan niet even snel nij de wc zijn🙈. Toen de ambu kwam om mij op te halen zat het infuusnaaldje en de sondeslang nog in mijn neus. O, źei één van de verpleegkundige daar verlos ik je wel van. Moet ik een overdracht meenemen? Neehoor, ik voelde me afgevoerd. O, en het recept was naar de apotheek gestuurd. 

Toen ik thuis kwam was ik blij, maar nog net zo beroerd als toen ik naar het ziekenhuis ging.

De rest van het verhaal komt later, anders wordt het een zolang verhaal.

Voor jullie goede feestdagen toegewenst!🌲😘

Ik merk dat ik in deze tijd Nel ook weer mis😪