14 augustus 1954 - 14 augustus 2025

 Vandaag was ik jarig! Ik had al vroeg een paar appjes. Dan voel je je gelijk wakker. De thuiszorg begon nog net niet te zingen, waar ik blij mee was 👵.

Deze week was ik bezig met Nel die geen 71 mocht worden. Zij overleed 4 dagen voor ze 71 werd. Mijn lieve vader was 2 maanden 71 jaar toen hij overleed. Raar misschien maar dat kwam regelmatig in mijn hoofd. 

Na de ochtend zorg kon ik nog net vernevelen en een podcoast luisteren. Ik kreeg een appje van iemand die zei dat ik de Eerstdit podcoast moest luisteren over Job die God aanklaagde. Ik vroeg me werkelijk af waarom ik deze moest luisteren. Wie ben ik dat ik God zou aanklagen? Ik heb een rot ziekte dat is waar. Maar heeft God me die gegeven? Ik denk het niet. Kijk naar Job,  satan mocht Job aanpakken maar hem niet doden. God bepaald leven en dood. En ik heb niets te klagen. Ik woon op een prachtige plek, financieel niet te klagen, heel veel lieve mensen om me heen, ik heb altijd hulp als ik het nodig heb en een God in de Hemel die voor me zorgt. En ik mocht gisteren mijn verjaardag vieren met heel veel lieve mensen om me heen.  Ik hoef niet te klagen. Ik zeg niet dat het altijd makkelijk is, want dan lieg ik. Dit moest ik even kwijt😉!

Ik werd om 9.45 u opgehaald door een vriendin. Zij kwam met de fiets uit Waddinxveen en had de schrik nog in haar lijf zitten.  Ze was bijna aangereden door een busje wat niet afremde terwijl zij groen licht had. Mensen om haar heen gilde waar zij van schrok en van haar fiets vieĺ. Het busje had haar niet geraakt maar het scheelde niet veel. En de bestuurder stopte niet. 

We hadden het erover dat je leven dus in een oogwenk anders kan zijn en dat beseffen we ons te weinig .

Terug naar mijn feestje!

Het was al lekker warm toen we richting Haastrecht reden. We hadden de Airco heel hard aan. Bij mijn nichtje  was het al een drukte van belang. Het zag er gezellig uit met slingers en ballonnen. De catering was al bezig om lekkere gebakjes bij de koffie te rangschikken op een tafel. Het was zo'n mooi gezicht en ik had er gelijk trek in. 

Eerst kwam iedereen me feliciteren. Door de warmte waren we allemaal lekker plakkerig. Ik zei al snel: zullen we maar één zoen doen 💋🤭. Ik zat op een plek waar ik nog net wat wind op ving en dat was erg lekker. Ik genoot van alle lieve mensen om me heen, maar ik miste wat,  Nel natuurlijk! Maar ik wilde zo graag met al die mensen praten, maar ik kon het niet. Af en toe kwam er iemand bij mij zitten om te vragen hoe het ging. Maar ik kon alleen in stukjes praten. Ik mis op zo'n moment zo mezelf die er van genoot om te vragen hoe het met iemand is of gewoon even lekker lachen en grapjes maken. Af en toe tikte ik een woord op mijn mobiel. Maar nou ja het is zo verdrietig dat ik mezelf niet kon uiten. Het weer  de hooikoorts en de vermoeidheid verhinderen mij het in contact komen met de mensen die me lief zijn.  

Om 12.30 u kwamen de heerlijke belegde broodjes op tafel. Mijn vriend Theo wilde de maaltijd openen met wat woorden uit psalm 71 : 6, 15 en 18!

Vandaag mijn verjaardagspsalm 71!

6 Ik steun op U al van voor mijn geboorte, U bent mijn beschermer vanaf de moederschoot: voor U is mijn loflied voor altijd.

15 mijn mond zal spreken van uw gerechtigheid en heel de dag van uw redding vertellen.

Ik wil van geen ophouden weten.

18 Al ben ik oud en grijs, o God, laat mij toch niet in de steek terwijl ik de komende generatie

uw kracht en uw machtige arm verkondig.

Daarna ging Theo voor in gebed.🙏

De Knusse keuken ( de catering) is zo'n aanrader, alles is zo lekker en goed verzorgd. Er werd  een ventilator bij de broodjes gezet, want de broodjes met zalm, ei, brie e.d moesten wel goed blijven in deze warmte. De broodjes smaakte heerlijk. 

Ik zag iedereen genieten en dat was zo mooi om te zien. Na het eten namen mijn gasten afscheid. En tot slot aten we nog een ijsje met iedereen die geholpen hadden. 

Sophie had alle cadeautjes bij elkaar  in de auto gezet. We bedankte iedereen en toen gingen we de hete 🥵 auto in richting huis. Moe en voldaan kwam ik thuis. Sophie pakte de tassen uit en zette alles op tafel. Ik ben enorm verwend. En dat is te zien ❤️.

Ik viel bijna om van vermoeidheid. Dus Sophie hielp me naar bed. Net voor ik in slaap viel dankte ik God voor zoveel zegeningen en lieve mensen om me heen. Wat een rijkdom ❤️.

Ik sliep als een blok en werd om 17.30 u wakker. En toen was het heel stil toen ik uit bed kwam. In gedachten zag ik Nel zitten in de kamer genieten van de rust (zoals het was toen zij nog leefde). We dronken dan samen een bakkie en ik hoorde haar zeggen:  ' zullen we een taartje nemen '. Dit soort dingen mis ik zo!

De avond bracht ik door alsof ik niet jarig was, want ik wilde mezelf niet zielig vinden. 

En toen ik naar bed ging dankte ik mijn Vader in de Hemel dat ik door Zijn aanwezigheid nooit alleen ben 🙏.

Dat laatste wens ik jullie allemaal toe❤️!